domingo, 20 de novembro de 2011

Cuarto en acción

Unha pequena ollada á clase concentrada. ¿Qué estarán preparando? Máis novas en breve ...

xoves, 17 de novembro de 2011

Ritmos modulares

Os módulos son elementos que se empregaron ó longo da historia da arte e do deseño para crear composicións estructuradas e ordenadas, por exemplo na ornamentación árabe e nas obras de artistas como Vasarely ou M.C. Escher. Se miras ó teu redor, serache fácil atopar estructuras e composicións modulares tanto naturais coma artificiais.

Neste traballo realizamos unha serie de composicións rítmicas formadas por módulos que se repiten, e organizadas segundo unha estructura xeométrica denominada malla cuadrada, que nos serviu como referencia para dar renda solta á nosa imaxinación e creatividade. Tamén aplicamos correctamente a cor para conseguir resultados máis vistosos.

A canción que soa é  "19 2000 (Soulchild Remix)" de Gorillaz.

luns, 14 de novembro de 2011

A Perspectiva Cónica

 Debuxar o espacio no plano: A realidade é tridimensional

 DEBUXO E PERSPECTIVA
 
Así é, vivimos nun mundo tridimensional. O espacio e tódalas formas da realidade teñen tres dimensións:
 Fotografá de una calle con peatones.
1.A altura ou lonxitude, 2.A anchura e 3.A profundidade
Podemos ademáis camiñar por este espacio, cambiando o punto de vista e polo tanto, transformando a forma aparente dos obxetos. Os objetos cambiarán (en apariencia) o seu tamaño, se nos acercamos ou nos alonxamos. Tamén, os objetos pérdense tras outros e van aparecendo outros novos cando nos movemos ou xiramos arredor deles.
Os sistemas perspectivos
Os sistemas perspectivos ou perspectivas, basándose nas claves espaciais (altura, anchura e profundidade), utilizan métodos matemáticos que serven para representar ou imita-la realidade tridimensional nun papel bidimensional (altura e anchura).
Fotografá de andén ferroviario
Fotografía de andén ferroviario
Dibujo de andén ferroviario
Debuxo de andén ferroviario
Polo tanto, cando tratemos de debuxa-la realidade, haberá que utilizar estes trucos para que os obxetos que debuxemos teñan a apariencia de profundidade.
Vexamos a continuación o aspecto de profundidade que conseguiremos no plano utilizando dous sistemas perspectivos muy conocidos:
  • O sistema axonométrico. (Perspectiva isométrica e cabaleira)
  • A perspectiva cónica
A imaxe da estación pertence á perspectiva cónica. Observa cómo hai un punto F, chamado punto de fuga, ata  o que converxen todas las líneas. Observa tamén cómo as formas van diminuíndo de tamaño.
A perspectiva cónica permítenos representar nun papel as formas tal e como as vemos na realidade. Desta forma, con este sistema pódese debuxa-la realidade dunha maneira moi parecida a como a ve o ollo humano.
 Elementos da perspectiva cónica

Se miramos a través dun cristal (PC ou plano del cuadro)  e debuxamos nel as liñas fundamentais do que observamos, estamos trazando unha perspectiva cónica. O PV ( punto de vista) é o ollo polo que observas, o plano de horizonte ( PH ) pasa pola túa pupila exactamente, o ( PX ) plano xeometral é o chan onde se asentan os objetos que diebuxamos.
A imaxen  anterior ilustra a intersección do plano do cadro co cono de visión. O resultado é unha imaxe deformada que é a que vemos.
 Elementos da perspectiva cónica:
En primeiro lugar temos o plano do cadro (PC) sobre o que se proxectará ol obxeto. Podemos dicir que o mismo é coma un papel transparente, perpendicular ó chan e situado entre o obxeto e o observador.
O punto de vista (V) é o observador que mira o obxeto. A súa posición (se mira dende arriba, dende cerca ou dende la esquerda, etc.) determina a forma de proxectarse o obxeto no plano do cadro.
A liña de horizonte (LH) é una liña horizontal respecto ó chan, sobre a que se situarán o punto ou os puntos de fuga. Esta liña imaxinaria atópase á altura dos ollos do observador.
O punto principal (P) sitúase na liña de horizonte. Neste punto converxerán ou fugarán tódalas liñas paralelas a unha dirección. Dependendo do número de puntos de fuga, será o tipo de perspectiva cónica.
Por último, a liña de tierra (LT) é outra liña imaxinaria resultado da intersección do plano do cadro co plano do chan. Ambos planos son perpendiculares entre sí.
Por último, os puntos de fuga F y F’ no caso da perspectiva cónica oblicua. Son puntos que se sitúan na liña de terra unha vez abatida a distancia entre o punto principal e o punto de vista. A distancia entre eles é la hipotenusa dun triángulo rectángulo, cuxo vértice de 90º é o punto de vista.
O debuxo en perspectiva cónica e o seu plantexamento
Pero para realizar os plantexamentos de forma técnica, a partir de elementos imaxinados ou en construcción temos que desenvolver o acoplamento ou abatimento dos planos principais para realiza-lo debuxo sobre o papel. Observa aa animación. A partir deste abatimento ata convertilo nun só plano (o do papel), é cando podemos traballar e imaxinar…

Observa que as direccións fundamentais da figura debuxada repítense para determina-los focos sobre a liña de horizonte. As liñas das figuras prolónganse ata a liña de terra e de ahí parten ata o foco determinado pola paralela a dita dirección. No cruce de liñas homólogas podemos determinar os puntos homólogos A\’, B\’, C\’ y D\’ sobre o plano do cadro.
Este tipo de perspectiva é o que chamamos Perspectiva Cónica Oblicua , porque a figura sitúase de forma Non Paralela / Perpendicular ó plano do cadro.
Clases de perspectiva cónica
Perspectiva cónica frontal.
Falamos de perspectiva cónica frontal cando unha das caras dol obxeto é paralela ó plano do cadro e ó observador, é dicir, cuando una das caras é frontal á nosa vista. Neste caso, sólo haberá un punto de fuga que coincide co punto principal (P). A cara do obxeto que sexa paralela ó plano do cadro aparecerá en verdadeira magnitude, é dicir, tal cal no obxeto real, sen deformación perspectiva. Tódalas demais direccións das caras dun cubo, por exemplo, converxerán no punto de fuga ou punto principal (P).
Perspectiva cónica oblicua.
Falamos de perspectiva cónica oblicua cando ningunha das caras do obxeto é paralela ó plano do cuadro e, polo tanto, ten as súas caras en direccións oblicuas respecto ó observador. Neste caso aparecerán dous puntos de fuga (F y F’), ata cada un dos cales converxerán as aristas do obxeto que sexan paralelas entre sí.
Posicións do punto principal e da Liña de Horizonte LH
Nos seguintes exemplos podemos comprobar de qué modo se ven os corpos en perspectiva cónica frontal, en función de onde está situado o espectador (P) e da altura dende onde observa (LH).
Na imaxe 1, o espectador mira o cubo completamente de frente e dende arriba.
Na imaxe 2, o espectador sitúase á dereita e mira dende arriba. Pode ver, polo tanto, as caras dereita e superior do cubo.
Perspectiva Cónica Frontal    Perspectiva Cónica Frontal   Perspectiva Cónica Frontal
Figura 1                     Figura 2                   Figura 3
Perspectiva cónica dun cadrado e o seu plantexamento
Na seguinte animación a figura atópase en posición paralela / perpendicular ó plano do cadro. O punto de fuga atópase, polo tanto, na perpendicular ó punto de vista. É o punto principal (P.P.) o punto que recolle as fugas das rectas homólogas da figura que son perpendiculares ó cuadro. As diagonais do cadrado, ó formar 45º coa liña de terra axúdannos a trazar as posicións exactas dos puntos. Ó unir estas diagonais dende a liña de terra ata os puntos de distancia homólogos (D e D’), aparece xa a figura plana en perspectiva.
Este tipo de perspectiva denomínase Perspectiva Cónica Frontal , porque a figura atópase en posición perpendicular ou de frente ó plano do cuadro.
Trazamos alturas en perspectiva cónica.
Observa a imaxe da dereita. As árbores, todas coa mesma altura, pero ó lonxe vanse facendo máis e máis pequenas.  Os seus elementos homólogos únense en rectas que van ata o punto de fuga principal. A altura real dos obxetos sempre se tomará ou medirá sobre o pé das rectas que unen puntos homólogos sobre o plano do cuadro, é dicir, sobre a liña de terra.
CONTIDOS OBTIDOS DE CNICE.MEC.ES/PLASTICA
EXERCICIOS:
DEBUXAR UNHA RÚA EN PERSPECTICA CÓNICA FRONTAL
DEBUXAR UNHA HABITACIÓN EN PERSPECTIVA CÓNICA FRONTAL
DEBUXAR UNHA RÚA EN PERSPECTIVA CÓNICA OBLICUA
DEBUXAR UNHA CIDADE EN PERSPECTICA CÓNICA OBLICUA
MáIs exercicios en:
Información obtida de:
EVOLUCIÓN DA PERSPECTIVA CÓNICA.

domingo, 13 de novembro de 2011

Collages Dadá

O Dadaísmo foi un movemento vangardista que comezou despois da primeira guerra mundial e que se basou principalmente nunha actitude de revolta e disgusto frente á orde social existente. A súa proposta foi unha forma de arte como "antiarte". A poesía que mostraba tiña unha linguaxe incoherente que se destrúe a sí mesma, e utilizábanse métodos deliberadamente incomprensibles que se apoiaban no absurdo e no irracional, co obxetivo de que o público considerara os valores estéticos establecidos.

Para elo utilizaban novos materiais, como os de refugallo atopados na rúa, e novos métodos, como a inclusión do azar para determina-los elementos das obras.

Este movemento abarcou tódolos xéneros artísticos e debémoslle o collage, os murais e sobre todo, o feito de sacar o arte dos museos e da casa dos burgueses, xa que pensaban que o arte debía ser popular e non só para a clase alta. O Dadaísmo tamén abriu o campo para a chegada do Surrealismo e axudou a crear unha linguaxe poética libre e sen límites.

Nos nosos collages Dadá utilizamos imaxes publicitarias e informativas xunto con outros materiais como papeis usados, para realizar composicións tanto figurativas como abstractas. As mensaxes que transmiten propoñen distintas reflexións en torno a temáticas dispares como os medios de comunicación, a moda, o medio ambiente, a educación vial ou o consumo . Xa está aquí a presentación co tema "Jerk It Out" de The Caesars, que na súa letra fai alusión a esa liberdade e espontaneidade creativa.




Figuras en isométrica

Neste traballo, pertencente á unidade do sistema axonométrico ,elaboramos unha serie de figuras sinxelas de forma prismática en perspectiva isométrica, coloreando con distintos tons de cor as diferentes caras e simulando nalgúns casos as zonas iluminadas e de sombra. Para realizar estas figuras en 3D utilizamos unha rede isométrica (a base de triángulos equiláteros). Mirade a presentación co tema "Re-Wired" de Kasabian.

Alzados de edificios

Como parte da unidade do sistema diédrico, os alumnos de cuarto fixeron o debuxo do alzado da fachada dun edificio ou monumento, trazando e proporcionando aqueles aspectos formais que caracterizan a súa fachada principal, e traballando creativamente o entorno plástico do edificio mediante diferentes técnicas plásticas.

O tema é "Around The World" de Daft Punk.

luns, 7 de novembro de 2011

Armonías de Cor

Nesta presentación atoparedes explicacións sobre os distintos tipos de armonías e as formas de combinar as cores de forma efeciva para aplicar no exercicio da interpretación dunha fotografía con cores planas.

As cores planas

O recurso de interpretar unha fotografía en tons planos é moi empregado no deseño de carteis, cómics e nas artes gráficas en xeral e ten un grande valor expresivo. O proceso de traballo é o seguinte:

Partindo dunha foto que vos resulte atractiva ou interesante, imos reinterpretala resolvéndoa por medio de tons planos de cor. Para elo, delimitaremos en primeiro lugar grandes áreas de color homoxénea, realizando así un "mapa de tons". Podemos facer a análise dos diferentes tons de cor, ou ben facer o estudio das zonas de luces e sombras. Para isto realizaremos un bosquexo a lápis da imaxe en primeiro lugar, delimitando as formas con precisión mediante amplias zonas de cor sen deternos nos detalles nin na intensidade das luces, e centrándose nas variacións tonais e nos distintos planos de profundidade. A continuación, as zonas delimitadas píntanse de cores planas sin que cheguen a tocarse entre sí, é dicir, respetando unha pequena marxe blanca.



Con este proceso podemos darlle un look de cómic a unha fotografía:

Nesta presentación tendes máis exemplos de retratos e paisaxes. ¡Ánimo! Veredes cómo os resultados son espléndidos.

domingo, 6 de novembro de 2011

Texto en 3D

Continuando cos exercicios de perspectiva isométrica, a proposta de hoxe consiste en debuxa-los vosos nomes con letras en 3D. Éste e un recurso moi empregado últimamente en deseño gráfico para crear tipografías de toda clase. Para isto aplicaremos o que xa sabemos sobre a perspectiva isométrica e moita imaxinación. Podedes colocar as letras en posicións  e direccións diferentes, cubri-la súa superficie con texturas ou debuxos... Na seguinte presentación tendes unha serie de exemplos de diferentes textos en 3D, a cada cal máis creativo. ¡Qué chulos! ¿Estades inspirados?

Texto en 3 d
View more presentations from Camino Casabella

E aquí algúns exemplos feitos por alumnos:


xoves, 3 de novembro de 2011

Elementos básicos da linguaxe visual: O Punto

Imos a entrar nesta nova unidade do noso libro de texto, "Construímos las imágenes", analizando os distintos elementos que forman as imaxes. Empezaremos por un elemento moi pequeno, pero que ofrece moitas posibilidades na linguaxe plástica: o punto.

O punto chega a ter un grande valor expresivo, xa que con él podemos indicar unha posición, sensación de continuidade ou discontinuidade, cercanía ou profundidade, movemento, volume, luz e sombra, e crear formas e texturas.

Moitos artistas utilizaron o punto para expresarse: Paul Klee, Claude Monet, George Seurat, Roy Lichtenstein.

Coa seguinte presentación e a web "Elementos básicos del lenguaje visual" repasaremos o visto na clase:

mércores, 2 de novembro de 2011

A Cor: Características xerais e mezclas. O gouache

Para repasar o que aprendimos en primeiro e ver algo máis sobre as características xerais da cor temos esta presentación:

Tamén veremos este vídeo de Educathyssen sobre as mezclas de cor en función do ton, e a diferencia entre tons fríos e cálidos. ¿Dache a mesma sensación a imaxe pintada con tons fríos e cálidos?


Para a técnica da témpera ou gouache, necesitaremos pinceis de pelo suave, que son os que toman carga de auga. Hai moitos tipos de pinceis, según a pintura e a técnica coa que se vaian a utilizar: planos, redondos, carrados, en abanico, de lengua de gato... e con diferentes tipos de pelo.

¿Qué pinceis nos poden vir ben? Os que teñan pelo suave, redondos ou planos, como na imaxe inferior.

Para un bo mantemento:
  • Intenta evitar que se cole pintura entre as cerdas e o metal, xa que acabará abrindo as cerdas e estropeándoas.
  • Límpao ben despois do seu uso con auga e xabón, frotándoo suavemente sobre a palma da man para que expulse a pintura que poida ter entre as cerdas. 
  • Non o deixes olvidado a remollo, así evitarás que se deforme a punta e se oxide a parte metálica.
  • Gárdao de maneira que se quede en vertical e coa punta para arriba para que non se deforme.

Por último, sobre a técnica do gouache:



A percepción da cor

Imos a comezar una nova unidade sobre un tema fascinante: A cor. A modo de introducción déixovos este vídeo sobre como percibimos as cores.


Ademáis, Ingrid Calvo Ivanovic ofrece en Proyectacolor uns obxetos de aprendizaxe que nos facilitarán a teoría e a percepción da cor (unidades 1 e 2).

Para finalizar, ¿qué opinas das cores da imaxe? ¿Son espirales azuis e verdes realmente? ¡A solución en poucos días!